به نام خدا



کاغذ سفید، معذرت می خواهم



باز هم آمدم که با نوک این خودکار، تن همیشه زخم



خورده تو را زخم بزنم



خودکار مرا ببخش



که بازهم تو را وادار می کنم همدم همیشگی خود را



بیازاری



می خواهم بنویسم



سرگذشت خویش را، آنچه بر من گذشت



می خواهم بر تن این کاغذ سفید بریزم سیاهی قلبم را



تا قلب من توان سیاه شدن دوباره در روزهایی که نمی



دانم چگونه بر من خواهد گذشت را داشته باشد



از کدام روز بگویم روزهای خوشی،روزانتظار روز عاشقی



روزشکست روز جدایی روز تکراری



یا از کدامین شب شب بی خیالی شب سخت شب بی



قراری شب نفرت شب ترس شب تکراری



شروع می کنم از کودکیم می گویم از روزهایی که پر از



شور و شوق بازی های های کودکانه بود تنها غصه ام



دوری پدر ومادر وتنها آرزویم بزرگ شدن وچه تلاشی می



کردم برای رسیدن به این آرزو کاش زمان می ایستاد



کاش این آرزو ی کودکی همیشه یک آرزو باقی می ماند



چه روزهای خوشی بود وشب هایش با بی خیالی تمام



از پی هم می گذشت و من هم بزرگتر می شدم



به روزی رسیدم که می دیدم یا می شنیدم،هم سن



وسالا نم



گویی عاشق می شوند



از عشق حرف می زنند



به دیدار معشوق می روند



در فکر عاشقی بودم ودر راه



یک به ظاهر عاشق آمد وگفت



عاشقم



من گذشتم ،اما می شنیدم که او از عشق می گوید



فردا گفت عاشقم



پس فردا گفت معشوق من



وروزهای بعد گفت ...



قلب من با عشق نا آشنا بود



نمی دانست عشق چگونه است



از جنس چیست



ولی عقل خوب می دانست که او عاشق نیست



هر روز می دیدمش واو سخن می گفت ومن می شنیدم



دیدار با او پر از ترس بود پر از نگرانی و حرفهایش بوی



عشق نمی داد



کم کم چهره واقعی عشق را شناختم



دانستم که به دنبال چه می گردم



قلب ساده لوحم را که داشت اسیر حرفهای پوچ یک به



ظاهر عاشق می شد ،مغلوب عقل کردم، که ناجی



همیشگی من بوده.



رهایش کردم



او هم مرا رها کرد، بدون اشک، بدون آه



او عاشق نبود



منتظر رسیدنش بودم



منتظر او که برای دیدنش همگام با عقربه ثانیه شمار



ساعت بدوم ولحظه شماری کنم



برای داشتنش تلاش و برای حفظش جان دهم



چه روز های انتظار، شب های سختی داشت



او همین نزدیکی بود احساسش می کردم



او بود قلبم او را در نزدیکی من یافت



گاه گاهی که او را می دیم چشمانم چه حر فها که از



عشق با او نمی زد



وضربان قلبم چه نوای عاشقانه ای برای او می نواخت



من او را دوست نداشتم



من او را می پرستیدم



روز های عاشقی وشب های بی قراری من در حال گذر بود



اما...



در تمام شبهای بیقراریم که خواب شیرین او را می دیدم



آخر خوابم همیشه کابوس رفتن اوبود



چشمهای او با من حرفی نداشت



نوای قلبش مانند آدم هایی بود که از کنار من بی تفاوت



می گذشتند



تالاپ تولوپ...



با خود می گفتم که او مرا حتما دوست خواهد داشت



اما یک شب که خواب بودم او رفت اما او در بیداری رفت



تنهایم گذاشت



از وجودم آهی برخاست



از چشمانم اشکها ریخت ولی او باز نگشت



این بود روز شکست وشب هایش پر از نفرت بود



اما خدا مرا رها نکرده بود



برایم فرشته هایی فرستاد که باز هم لبانم را با خنده



آشتی دادند



به من روز های خوشی وشب های بی خیالی دادند



در غمم مرثیه می خواندند ودر شادیم پایکوبی می کردند



چرا عمر خوشی ها این قدر کوتاه بود



روز جدایی از این فرشته ها رسیده بود



ناراحت بودم ولی غمگین نبودم



چون فقط ازمن دور می شدند اما بودند در قلبم



ومن بودم در قلبشان



صدایشان هنوز هم هست



نامه هایشان هنوز به من نیرو می دهند



فراموشم نکردند فراموششان نخواهم کرد



ولی پشت این روزجدایی شب های پر از ترسی بود

ترس فراموش شدن تنها ماندن



ولی چند وقتی است که روزها وشبهایم می گذرند بدون



عشق بدون ترس بدون بی قراری بدون...



روزهایم تکراری وشبهایم تکراری تر شده اند 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: