ایستگاه دل

میخوام برم دنیا وفا نداره ...

منوي اصلي

آرشيو مطالب

لينکستان

ساعت

امکانات

ورود اعضا:


نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

<-PollName->

<-PollItems->

خبرنامه وب سایت:

برای ثبت نام در خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید




آمار وب سایت:
 

بازدید امروز :
بازدید دیروز :
بازدید هفته :
بازدید ماه :
بازدید کل :
تعداد مطالب : 76
تعداد نظرات : 17
تعداد آنلاین : 1



Alternative content



اطلاعیه

 

 

دوستان عزیز این وبلاگ به دلیل مشکلاتی که پیش امده بود اپدیت نمی  شد و تا اطلاع ثانوی هم اپدیت نخواهد شد.

به احتمال زیاد این وبلاگ به کلی حذف خواهد گردید

برای اینکار باید با نویسندگان وبلاگ هماهنگی به عمل اید.

 

                                                                                                                با تشکر


                                                                                       مدیریت وبلاگ

نويسنده: صنم تاريخ: جمعه 2 تير 1391برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

مــــرگ ...

مرگ..خوابی شیــــــرین ...

در آغــــوش خاک گرمــ که جسمـــ سرد مرا در آغوشـــ میگیرد

تا همه ی بی مهـــــری ها وسردی ها و نامـــ ــردی ها را به فرامــــوشی بسپـــارمـــ.

و با چه محبتی مهرش را نثارم میکند بی منــــ ـت.

و باد که با وزش بر روی خاکـ ــم و نوازشی دلنشیــن آرامم می کند

و در لابه لای درختان برایمــــ آوار می خوانــــد

و درختان برایــــم دست می زنــ ــند

و حــ ــال با این یاران دیگر احساس تنهـــــایی نخواهـمــــ کرد.

مرگ زیبــــاست برای جسمــــ سردم و روح بلنـــ ـد پروازمــــ

که باز خواهد گشت در آغوش گرم وبی نهایت محبتـــــ او. 

نويسنده: صنم تاريخ: چهار شنبه 6 ارديبهشت 1391برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

رفیــــــ ــق ...

گفتــــی مثل یه کوه پشت سرتمـــ ،بــــهم تکیه کن

تکیـــه کردم،اما افتادم،آخه فقط غبــــ ـار بودی



گفتی زمیـــ ـن زیر پاتمــــ ،محکم قـــدم بردار

محکم برداشتــــم،اما خوردم زمیــــ ـن،آخه تو یــــخ بودی



گفتــــی چترتمــــ ،برو زیر بــ ــارون

رفتــــم،اما خیس شدم،آخه تو بستــــه بودی



گفتــــی خودکارتمـــ ،بنویس هرچه دل تنگـــ ـت می خواهد

نوشتم،اما ننوشـــت،آخه تو تموم شــ ــ ــده بودی



گفتــــی سنگ صبورتــ ـــم،باهام حرف بزن

حرف زدم،اما خورد شـــدم،آخه تو کلــــوخ بودی



گفتــــی جا سویچیــــ ـتم،کلیدتــــ رو بده به من

دادم،اما خستــــ ـه شدم،آخه تو دلـ ـ ـم رو واسه همه باز کردی



گفتــــی قاب عکستمـــ ،عکست رو بــــده من

دادم،اما شکــــ ـستم،آخه وقتی قاب افتاد شکستــــ

زیر عکســــم،عکس یکی دیگــــ ـه بود



گفتــــی رفیقــــ ـتم،بزن قدش

زدم،اما تو محــــو شدی،آخه تو حبــ ــابـــ بودی



حالا من میگم:هی رفیق پاشو از خواب،سرتو از رو شونم بردار...

چیه ؟ فکر کردی خواستمـــ با بهم زدن خوابت تلافی کنـــم ؟

نــ ـــه ! خواستم بگم رسیدیم ته خـــط، کل مسیر خواب بودی

مسیـــ ـــر رفاقـــــت ... 

نويسنده: صنم تاريخ: چهار شنبه 6 ارديبهشت 1391برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

●••▪· خودکشی ●••▪·

یه اتاقی باشه گرمه گرم..روشنه روشن..
تو باشی..منم باشم..
کف اتاق سنگ باشه..سنگ سفید..
تو منو بغلم کنی که نترسم..که سردم نشه..که نلرزم..
تو تکیه دادی به دیوار..پاهاتم دراز کردی..
منم اومدم نشستم جلوت..بهت تکیه دادم..
با پاهات محکم منو گرفتی..دو تا دستتم دورم حلقه کردی..
بهت می گم چشماتو می بندی؟
میگی اره بعد چشماتو می بندی ...

بهت می گم برام قصه می گی؟ تو گوشم؟
می گی اره..

بعد شروع می کنی اروم اروم تو گوشم قصه گفتن..
یه عالمه قصه طولانی و بلند که هیچ وقت تموم نمی شن..
می دونی؟
می خوام رگ بزنم..رگ خودمو..

مچ دست چپمو..یه حرکت سریع..
یه ضربه عمیق..بلدی که؟
ولی تو که نمی دونی می خوام رگمو بزنم..

تو چشماتو بستی..نمی بینی..


من تیغو از جیبم در میارم..نمی بینی که..

سریع می برم..نمی فهمی..
خون فواره می زنه..رو سنگای سفید..

نمی فهمی که..دستم می سوزه ..
لبمو گاز می گیرم که نگم اااخ..

که چشماتو باز نکنی..که منو نبینی..که نفهمی..

تو هنوز داری قصه می گی..چه قشنگه..نه؟
من شلوارک پامه..دستمو می ذارم رو زانوم..

خون میاد از دستم..میریزه..
رو زانوم..از زانوم میریزه رو سنگا..قشنگه مسیر حرکتش..نه؟
حیف که چشمات بسته است و نمی تونی ببینی..
تو بغلم کردی..می بینی که سرد شدم..

محکم تر بغلم میکنی که گرم بشم..
می بینی نا منظم نفس می کشم..

تو دلت میگی آخی دوباره نفسش گرفت..
می بینی هر چی محکم تر بغلم می کنی سرد تر میشم..
می بینی دیگه نفس نمی کشم..
چشماتو باز میکنی می بینی من مردم..

می دونـــی؟
من می ترسیدم خودمو بکشـــم..
از سرد شدن ..از تنهایی مردن..
از خون دیدن..میترسیدم..
وقتی بغلم کردی دیگه نترسیدم..
مردن خوب بود..ارومه اروم...

گریه نکن دیگه..من که دیگه نیستم..
که وقتی اشکتو میبینم چشماتو بوس کنم..
بگم خوشگل شدیاااا..
که همون جوری وسط گریه هات بخندی..

گریه نکن دیــــگه خب؟ دلــــم می شکنه.. 

نويسنده: صنم تاريخ: چهار شنبه 6 ارديبهشت 1391برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

آن روزها یادش بخیــــــــــــــر ...

کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم
اکنون که بزرگیــــم چه دلتنگیم
کاش دلهامون به بــــزرگی بچگی بود
کــــــاش همان کودکی بودیم که حرفهایش
را از نگاهشــــ می توان خواند


کاشـــــ برای حرف زدن
نیازی به صحـــبت کردن نداشتیمـــ
کاش برای حرف زدن فقـــــط نگاه کافی بود
کاش قلبهــــا در چهره بود

اما اکنون اگر فریـــــاد هم بزنیم کسی نمی فهمـــد

و دل خوشــــ کرده ایم که سکــــوت کرده ایمــــ
سکوت پر بهتــــر از فریاد تو خالیـــــست
سکوتی را که یک نفــــر بفهمد
بهتر از هزار فریـــــادی است که هیچ کــــس نفهمد
سکوتی که سرشــــار از ناگفته هاستـــــ
ناگفته هایی که گفتـــ ـنش یک درد و نگفتنش هزاران درد دارد
دنــــیا را ببیــن ...

بچه بودیم از آسمـــــان باران می آمد
بزرگ شده ایم از چشمــــ هایمان اشک می آید!

بچه بودیم همه چشمای خیــــسمونــ رو میـــ ـدیدن
بزرگ شدیم هیچکی نمیـــ بینه
بچه بودیمـــــ تو جمع گـــــریه می کردیم
بزرگ شدیم تو خلـــــوت اشک می ریزیمــــ

بچـــه بودیمــــ راحت دلمـــ ــون نمی شکســـت
بزرگ شدیم خیلی آســــــون دلمون می شکنـــه 

نويسنده: صنم تاريخ: چهار شنبه 6 ارديبهشت 1391برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

چــــرت و پرتـــــ ...

نمیــــدونم چی بگمـــ از کجـــا بگمــــ اصـــا برای چی واســـ بگم

فقط میدونــــم میخوامــــ مثل همیشه یه سری چــــرت و پرت سر هــــم کنم و به این کامپیوتر بدبخــــت بدم تا بـــذار اینجا.


نمـــــیدونم چرا بعضی وقتــــا شرایتی برای آدم پیشــــ میاد که آدم نه راه پـــس داره نه راه پیــــش آخه چرا بــــاید اینجوری باشـــــــــــــــه؟

میگمــــ خدا جون حالا که اینجوری امتحــــان میکنی به این سختی یه راهنمــــایی هم بکن تا منــــم بتونمـــــ راه حل رو پیــــدا کنمـــــ .



بعضیــــ وقتـــــا هم هستــــ که یه کاری میخوای انجـــام بدی فکـــر میکنی که به همهــ چیـــز فکر کردی و تو محاســــ ـباتتـــــ هیچـــ ایرادی نداریــــ در اینجور مواقـــــع به یه نتیجه یا چــــند نتیجه مشخص میرسی که اگـــــه این کارو انجــــام بدی اینجوری میشه... ولی وقتی فکــــرتو عمـــلی میکنیــــ میبینی یه نتیجهـــ کاملا متفــــاوت که اصــــا بــــش فکر نکرده بودی بدست میــــاد واقـــعا تو اینجور موارد چه کار میـــــ کنید ؟ غافـــــلگیری تا چه حــد؟


ولی خـــوب همیشه تو اینجور موارد خـــدا رو شکر میکنمـــ چون همیشهــ یه شــــرایط بدتری هم هستــــ که امــــکان داشــــت ما تو اونــــ شرایط باشیــــــم.


ایـــــــــــ روزگــــار دست از ســـــر مـــا بــــردار


دیگــــــه چی بگــــم خب ... بســــه دیگـــه  

نويسنده: صنم تاريخ: چهار شنبه 6 ارديبهشت 1391برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

به اخرش رسیدم ...

از کجا شروع کنـــــم

از کیـــ بگمـــ

از چی بگــــــم

از دردهـــام

از گریهــ هامــــ

از …



میــــ بینی به اخرشــــ رســـیدم

دیدی به نقطــه ای رسیدمــــ که دیگه نفـــس کشـــیدنـــ هم برامـــ مشکـــلهــ

ای تویـــی که میایی و میـــگی باید زنــــدگی کـــرد

ای تـــــویی که میایـــی و نظــــر میدی فقط یه مشتـــــ حرف میـــــزنی و میری

افسوســـ ـــــ

افسوســـ ـــــ ــــــــــــــ

که فقــــط حرف میزنی همــــــــین

چونـــ نیستی و شرایــط من و درک نمیـــــ کنی

نمیـــ دونی که چقــــدربودنـــ تواین دنیــــــا برام مشکلهـــ

نمیدونــــی که هیچـــ کس نمیـــ تونهــ من و کمـــکم کـــنه

نمیـــ ـدونی که دیـــگه هیــــچ کی نمیــــ تونهــ خوشحالـــم کنهـــ



این ها تلقــــین نیستــــ

اینـــــ ها واقعیتــــ ی هست که توی بخت شـــوم منــــِ

نیـــستی و ببینی چقـــــدر دارمــــ خرد میــــشم

دارمـــــ از هم میـــــ پاشم

وقتی میــــبینم یکی دارهــ از ته دلشـــــ میخـــنده

تمــــام وجودم اتیــــش میگــــره

بغضــــ میکـــنم و تو خودم مـــ یشکنمــــ

میگم چـــرا من اخه چرا منـــــــ

فقـــــط سکــ ـــوت میــــ کنم 

نويسنده: صنم تاريخ: چهار شنبه 6 ارديبهشت 1391برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

بــــــــی حوصلهـــــــــ ...



- سلام !

- ...

- چرا جواب نمی دی ؟

- حوصله ندارم !

- برو درس بخون

- حوصله ندارم !

- اتاقتو تمیز کن

- حوصله ندارم !

- بیا برو کلاس ورزشی

- حوصله ندارم !

- می خوای بریم بیرون بچرخیم؟

- نه حوصله ندارم

- برو به دوستت زنگ بزن باهاش حرف بزن

- نه حوصله حرف زدن ندارم

- آیدیم روشنه یکی پی ام میده / میشه باهم آشنا شیم

- نه شرمنده من حوصله آشنا شدن ندارم بای

- بیا با این پسره که داره خودشو جر میده عروسی کن همه رو راحت کن

- شوهر ؟ نه حوصله شوهر ندارم

- بیا با هم تلویزیون نگاه کنیم ها ؟

- چیز بدرد بخور نشون نمیده ! نه حوصله ندارم

- بشین مث قبلنا شعر و داستان بنویس

- نه شعرم نمیاد ! حوصله زور زدنم ندارم

- بیا حداقل وبتو آپ کن

- حوصله ندارم ! موضوع هم ندارم !

- برو بخواااااااااااااااااااااااب خووووووو !

- خـــــــــــواب ؟ حالا چون اصرار میکنی خاطرتم خیلی عزیزه باشه ! من رفتم بخوابم



پی نوشت : فکر نکنید غیر خواب هیچ کاری نمیکنمااااا نه مهمونی می رم البته به زور اگه کسی تک بزنه جوابشم میدم ! همیشه هم که 2 نتم ولــــــــــــــــــــی دیگه حوصله انم ندارمــــــــــــــــ

پی نوشت : پروردگارا رحم کن یه حوصله عنایت کن خووودااااا


پی نوشت : عجب حالی میده !... به تو چه چی حال میده ؟ مگه فضولی !


پی نوشت : دلم یه بسته سیگار میخوادمیخوام باهاش همه چیو دود کنــــــــــم خــــــــب حوصله ندارمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ چیکار کنم 

نويسنده: صنم تاريخ: چهار شنبه 6 ارديبهشت 1391برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

حق داشت ، وقتی نخواست باورم کند

اینروزها صادق هم که باشی

خوشبینانه ترین حالت این است که با قصاب سر کوچه اشتباهت میگیرند

 

 

 

برای هرکسی همونی شدم که دلش میخواست

اما چرا هیچکس همونی نشد که دلم میخواست...

نويسنده: صنم تاريخ: جمعه 26 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

زن جنس عجیبی ست !

 

 


چشم هایش را که می بندی ,

 


دید دلش بیشتر میشود...

 


دلش را که میشکنی ,

 


باران لطافت از چشم هایش سرازیر..

 


انگار درست شده تا . . .

 


روی عشــــق را کــــــم کند...

نويسنده: صنم تاريخ: جمعه 26 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

تو برایِ من

من برایِ تو

ومعادله تكمیل میشود ...

اما گاهی نباید ناز کشید نباید انتظار کشید

آه کشید

درد کشید

فریاد کشید

تنها باید دست کشید و رفت ...!

نويسنده: صنم تاريخ: جمعه 26 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

بوی گند خیانت تمام شهر را گرفته !

مردهای چشم چران

زن های خائن

... ... پس چه شد ؟

چیدن یک سیب و اینهمه تقاص ؟

بیچاره آدم ...

 

 


بیچاره آدمیت . .

نويسنده: صنم تاريخ: جمعه 26 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

شبی غمگین و سرد مرا در غربت فردا رها کرد




تمام هستی ام بودوندانست در قلبم چه آشوبی به پا کرد




و او هرگز شکستم را نفهمید اگرچه تا ته دنیا صدا کرد

نويسنده: صنم تاريخ: جمعه 26 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

وقتی کسی حالش بده

وقتی کسی حالش بده (:| ، بهش چی بگیم؟ :-/


وقتی کسی حالش بده بهش نگید


ای بابا اینم می گذره ،


نگید درست می شه،


نخواهید با جوک های مسخره بخندونیدش


نمی خواد بخنده. خنده اش نمیاد غصه داره. می فهمین؟ غصه.


براش از فلسفه ی زندگی حرف نزنین.


از انرژی مثبت و مثبت باش و به چیزهایی که داری فکر کن حرف نزنید.


وقتی کسی ناراحته اصلا این شما نیستین که باید حرف بزنین.


شما در حقیقت باید حرف نزنید. باید دستش رو بگیرید. بغلش کنید. تو چشم هاش نگاه کنید.

براش چایی بریزید


براش یک چیزی که دوست داره بریزید یا بپزید.


بذارید جلوش. بعد حرف نزنید. بذارید اون حرف بزنه و شما گوش کنید.


هی فکر نکنید باید نظریه صادر کنید و نصیحت کنید.


فکر نکنید اگه حرف نزنید خیلی اتفاق بدی می افته.


شما جای اون آدم نیستید.


شما زندگی اون آدم رو از وقتی به دنیا اومده زندگی نکردید.


پس نظریه ها و حرف هاتون به درد خودتون می خوره.


بله. دستش رو بگیرید. بغلش کنید. سکوت کنید. :-$ don't tell anyone, shh!

 

.اگه دلش خواست خودش حرف می زنه :(

 

 


 

 

نويسنده: صنم تاريخ: یک شنبه 21 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

چند تا دوست داری؟

پیرمرد به من نگاه کرد و پرسید چند تا دوست داری؟


گفتم چرا بگم ده یا بیست تا...


جواب دادم فقط چند تایی


پیرمرد آهسته و به سختی برخاست و در حالیکه سرش راتکان می داد گفت


تو آدم خوشبختی هستی که این همه دوست داری


ولی در مورد آنچه که می گویی خوب فکر کن


خیلی چیزها هست که تو نمی دونی


دوست، فقط اون کسی نیست که توبهش سلام می کنی


دوست دستی است که تو را از تاریکی و ناامیدی بیرون می کشد


درست وقتي دیگرانی که تو آنها را دوست می نامی سعی دارند تو را به درون

نااميدي و تاريكي بکشند


دوست حقیقی کسی است که نمی تونه تو رو رها کنه


صدائی است که نام تو رو زنده نگه می داره حتی زمانی که دیگران تو را به

فراموشی سپرده اند


اما بیشتر از همه دوست یک قلب است. یک دیوار محکم و قوی در ژرفای قلب انسان

 

ها


جایی که عمیق ترین عشق ها از آنجا می آید


پس به آنچه می گویم خوب فکر کن زیرا تمام حرفهایم حقیقت است


فرزندم یکبار دیگر جواب بده چند تا دوست داری


سپس مرا نگریست و درانتظار پاسخ من ايستاد


با مهربانی گفتم: اگر خوش شانس باشم، فقط یکی و آن تو هستي


بهترین دوست کسی است که شانه هایش رابه تو می سپارد و وقتي كه تنها

هستي تو را همراهی می کند و در غمها تو را دلگرم می کند .کسی که اعتمادی

راکه به دنبالش هستی به تو می بخشد .وقتی مشکلی داری آن راحل می کند و

هنگامی که احتیاج به صحبت کردن داری به توگوش می سپارد و بهترین دوستان

عشقی دارند که نمی توان توصیف کرد، غیرقابل تصوراست


چقدر خداوند بزرگ است


درست زمانی که انتظار دریافت چیزی را از او نداری بهترينش را به تو ارزاني مي دارد

 



**

 


**

 



آسمان جای عجیبیست نمی دانستم


عاشقی کار غریبیست نمی دانستم


عمر مدیون نفس نیست نمی دانستم


عشق کار همه کس نیست نمیدانستم 

 

 

 

چند تا دوست داری که واقعا دوستت دارن؟

 

 

 

نويسنده: صنم تاريخ: یک شنبه 21 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

نوروزز.....


 

 

هر ملتي براي خود داراي فرهنگ و تمدن خاصي ميباشد كه اين فرهنگ از ويژگيهاي اصلي آن ملت محسوب ميشود، ما آذربايجانيها نيز داراي فرهنگ، آداب و رسوم مخصوص خودمان ميباشيم كه بايد قدر آنرا بدانيم. زبان، تاريخ، فرهنگ، آداب و رسوم ما جزو اساسي ترين سرمايه هاي ملي مان ميباشند كه براي فرد-فردمان ضروري و لازم است. از اين سرمايه هاي ملي كه در حقيقت زندگي همه ما بنوعي به اينها وابسته است نگهداري نماييم و ارزش آنها را بدانيم.

 



تاريخ پرافتخار سرزمين ما از قديميترين روزگاران كه ثمره و نتيجه تلاش و كوشش پدران و مادران ماست و فرهنگ ما كه يكي از غني ترين فرهنگهاي بشري است و نشانگر اينكه نياكان ما باشرافت و سربلندي تمام در راه تكامل و پيشرفت تاريخ انسان قدم برداشته اند. در سرزمين ما آذربايجان از گذشته هاي دور نياكان ما تمدنهايي مانند مانناها، اورارتوها، جزو افتخارات ماست كه تپه حسنلو و جام حسنلو (واقع در 7 كيلومتري سولدوز) از يادگارهاي ديرين نياكان ماست شايان ذكر است در دنيا كه نظيري براي جام حسنلو وجود ندارد در ميان كنه كاري هاي روي آن نشانه هايي از مراسم مربوط به عيد نوروز موجود و قابل رويت ميباشد.

عيد نوروز يكي از يادگارهاي ماندگار فرهنگ و تمدن آذربايجان بشمار ميرود كه اين فرهنگ و آداب و رسوم متعالي با گذر زمان در ميان ديگر مردمان و ملتها نيز رايج گشته است بطوري كه به مرور زمان از سرزمين آذربايجان فراگير گرديده است اما آنچه مهم است اينكه از لحاظ تاريخي خاستگاه اين فرهنگ، سرزمين آذربايجان ميباشد.



عيد نوروز اولين روز بهار است و يكي از يادگارهاي ماندگار نياكان ما ميباشد كه بعنوان ارمغاني بسيار گرانبها براي ما به يادگار گذاشته اند. اين عيد به گواهي تاريخ از 3هزار سال پيش در ميان مردمان سرزمين ما رايج بوده است و با پايان يافتن فصل سرما و زمستان و با آغاز شكوفايي گل و سبزه و زنده شدن طبيعت، نياكان ما به جشن و شادماني ميپرداختند و اين روز را بعنوان سرفصل تازه ايي براي تجديد حيات و شادي و خرمي زندگي خوش محسوب مي كردند.

 


 





همانطور كه اشاره شد خاستگاه اصلي اين جشن ملي، آذربايجان بوده است و حتي پيش از زرتشت در ميان نياكان اصلي ما در اين سرزمين رايج و جاري بوده است. در منابع فارسي و ديگر منابع تاريخي آمده است كه جمشيد پادشاه فارسها با آيين نوروز، در آذربايجان آشنا ميشود و بعد از آن دستور مي دهد كه در ميان فارسها نيز اين جشن آييني گرفته شود.

همانطوريكه ميدانيم آذربايجان نسبت به مناطق ديگر ايران بنا به موقعيت جغرافيايي داراي شرايط آب و هوايي مخصوص است كه از ويژگيهاي مهم آن بودن بودن زمستانهاي سرد و طولاني مي باشد و نيك ميدانيم كه چنين شرايط آب و هوايي در ديگر نقاط ايران وجود ندارد و به خاطر اين موضوع ساكنان اين سرزمين با تمام شدن فصل سرما و يخبندان و آغاز فصل بهار و بيدار شدن طبيعت به رقص و پايكوبي ميپرداختند و بدين گونه اين موضوع به يك فرهنگ عمومي و جشن ملي در ميان نياكان ما تبديل شد. و بعنوان ميراث گرانبها براي ما به يادگار ماند كه حتي اين فرهنگ به ديگر نقاط ايران بلكه بيشتر از آن به ديگر كشورها گسترش يافت. با دقت نظر در تاريخ ملاحظه ميكنيم كه نياكان ما دريافته بودند كه چهار عنصر دخيل در زندگي انسان (سو-اود-يئل-تورپاق) در واقع حيات بخش زندگي آنهاست و اين چهار عنصر بعنوان سنبل حيات انسان و فلسفه وجودي زندگي انسان است.

در واقع بايد گفت در زندگي ما توركها چهار عنصر هميشه بعنوان سمبل ماندگاري قابل ستايش بوده و هميشه از طرف توركها مورد تقدس قرار گرفته است به نوعي كه حتي در آذربايجان آتش داراي جايگاه ويژه ايي بوده است. آتش بعنوان حرارت بخش زندگي و خاك و طبيعت در جهت بيداري و با آمدن زمستان و فصل سرما به نوعي زندگي انسان با يك ركود مواجهه ميشد و انسان با مرگ طبيعت از هرگونه نعمت خدادادي محروم ميشد و در زير آماج تازيانه زمستان در شرايط سخت آب و هوايي كه از چهار عنصر طبيعت يعني (سو، اود، يئل، تورپاق) محروم ميشدند پيش از پيش به ارزش و قدر و منزلت اين چهار عنصر پي مي برد و با آمدن بهار اولين روز اين فصل را به همين جهت در سطحي گسترده جشن ميگرفتند.



ما پيش از اينكه به مراسم اصلي عيد نوروز و ويژگيهاي آن اشاره كنيم ضروري است كه در مورد سمبل و نماد اين چهار عنصر موجود در طبيعت توضيحي ارائه دهيم:

نياكان ما در مواجهه با شديدترين شرايط سخت زندگي دريافته بودند كه (سو اود يئل تورپاق) داراي اهميت خاصي در زندگي شان است. و بنا به همين جهت با نزديك شدن فصل بهار چهار هفته آخر فصل زمستان را به نام يكي از اين چهار عنصر نامگذاري ميكنند . سو مظهر و نماد حيات و تجديد زندگي است اولين هفته را بنام (سو چارشنبه سي) نامگذاري كرده اند بنا به اهميت وجود (سو) در زندگي انسان كه بعنوان مايه حيات انسان است و برفها و يخهاي زمين آرام آرام ذوب ميشوند اين موضوع براي نياكان ما از اهميت و ارزش بسياري برخوردار بود دومين هفته را نياكان ما تحت عنوان (اود چارشنبه سي) نام نهاده اند كه مظهر حرارت و نور و روشنايي است. و آتش و نور و حرارت است كه به طبيعت روح تازه ميبخشد و به زمين حرارت ميدهد نياكان ما بر اين باور بودند كه هر قدر آتش و خورشيد را مقدس بحساب آورند همان اندازه طبيعت زودتر بيدار ميشود و به انسانها سعادت به ارمغان مي آورد. بودن آتشگاه هاي متعدد در سرزمين آذربايجان خود شاهدي بر ايادعاي ماست كه آتش و خورشيد داراي چه اهميتي در ميان نياكان ما توركان بوده اند. سومين هفته آخر ماه فصل زمستان را پدران و مادران ما تحت عنوان (يئل چارشنبه سي) نامگذاري كرده اند چون در اين هفته باد با آمدن خود به زمين و طبيعت زندگي نويد بيداري ميدهد (يئل) در يك مدت كوتاه تمامي زمين را پشت سر ميگذارد و زمين را به بيداري فرا ميخواند بنا به اعتقاد نياكانمان (يئل) خود يكي از خدايان قدرتمند ميباشد.

آخرين چارشنبه سال نيز تحت عنوان (تورپاق چارشنبه سي) نامگذاري شده است كه با جذب گرما و حرارت بيدار ميشود كه در نزد مردم با نام (ايلين سون چارشنبه سي) مشهور است. در آخرين چارشنبه سال (تورپاق) با قدرت و نيرو و كمك (سو) (اود) (يئل) جان ميگيرد. نياكان ما بيداري زمين را با مراسمهاي گوناگون با نغمه سرايي و آيين هاي متعدد جشن ميگرفتند و پايان يافتن روزهاي سخت زمستاني را به همديگر تبريك ميگفتند و به باور و اعتقاد اجداد ما يئل اود سو به مهماني تورپاق مروند و در معبد تورپاق جمع ميشوند و روزهاي سخت زمستاني را توام با قحطي و فلاكت و سختي بوده است بر او عرضه ميدارند و الهه تورپاق را به بيداري دعوت ميكنند و اين چهار الهه دست در دست همديگر با خواندن اين شعر:

سو گلدي ها، اود گلدي ها، يئل گلدي

تزه عومور – تزه تاخيل ايل گلدي



دنياي روشنايي ها را به مردم به ارمغان مي آورند و مردم نيز با ديدن اين وضعيت به جشن و پايكوبي در طبيعت ميپردازند و مراسمها و آداب و رسوم پر شكوهي را به اجرا ميگذارند. بايد گفت كه امروز ديگر مثل گذشته مردم اين چهار هفته را بطور مجزا جشن نميگيرند بلكه به مرور زمان با فراموش كردن فلسفه وجودي اين مراسمات همه آنها را يك جا جشن ميگيرند. نام چارشبه سوري بنوعي تحريف شده چارشبه سويي ميباشد كه به چند دليل ميتواند نظر صائبي باشد يكي اينكه ساختار تركيبي دو كلمه يعني اينكه اگر فارسي ميبود بايد گفته ميشد سور چهارشنبه، ديگر اينكه با توجه به هفته هاي آخر سال كه هركدام بنام يكي از عناصر چهارگانه طبيعت در زبان توركي نامگذاري شده است و همچنين خود كلمه سوري نميتواند افاده معني داشته باشد و اگر سوري را به معناي جشن و مهماني در نظر بگيريم باز غلط است چون در فارسي سور وجود دارد نه سوري. و نهايتا اينكه مردم در سحرگاه اين روز براي آوردن آب به سرچشمه ها ميروند و اين خود دليلي براين ادعاست كه اين كلمه همان (چارشنبه سويي) ميباشد. به هر تقدير مردم كه غروب و شامگاه آخرين چهارشنبه سال با بر پا داشتن آتش و پريدن از روي آن و خواندن اين شعر:

آتيل باتيل چرشنبه

بختيم آچيل چرشنبه

به رقص و پايكوبي ميپردازند و در سحرگاه چارشنبه با رفتن به سرچشمه ها به خواندن نغمه ها و اشعار مخصوص ميپردازند.

اما از ديگر مراسمها و آيينهاي عيد نوروز سفره (يئددي سين) ميباشد كه يكي از آيين هاي ويژه در عيد نوروز است كه متاسفانهبه مرور زمان با سلطه سياست و فرهنگ فارسي اين آيين زيبا در شكلي ديگر و بالباسي تحريف شده كه هيچ سنخيتي با اصالت اوليه آن ندارد در آذربايجان رايج شده است. با صراحت ميتوان گفت كه سينهاي موجود در (يئددي سين) (هفت سين امروزي) از فرهنگ غني توركي به عاريت گرفته اند و اگر معادل آن كلمه را داشته اند همان را بكار برده اند مانند سير كه جاي (سريمساق) بكار برده اند و گرنه كلمات ديگري را كه از هيچ ماهيت و اصالتي فرهنگي برخوردار نيستند جايگزين كرده اند كه بسيار مسخره منمايد چه اين (سو) ماده اوليه حركت است كه در زندگي نقش بازي ميكندو مايه حيات است نه سنجد!!! البته بعضي از كلمات را نيز كه در زبان فارسي براي آنها اصلا معادلي نبود به همان شكل بكار گرفته اند ماندد سركه و سوماق و سمني البته در معني ديگر اطلاق كرده اند.

از عهد باستان در مناطق مختلف آذربايجان به سفره (يئددي سين) (باجا قاباغي بزمك) ميگفتند لازم به ذكر است در گذشته خانههاي نياكان ما داراي يك پنجره مخصوص بود كه به آن باجا ميگفتند. و چون نياكاكان ما بر اين اعتقاد بودند كه در عيد نوروز روح اجداد ما به خانه هاي خود سركشي ميكنند و از طريق باجا وارد خانه ميشوند اين سفره را در مقابل همابل همان باجا پهن ميكردند و انواع خوراكيها را كه هر يك نماد و سنبلي از موضوعات مرتبط با زندگي است در آنجا قرار داده اند كه روح اجدادشان با ديدن آنها راضي و خشنود گردد پس با سعي و كوشش فراوان در جهت تزيين هرچه بهتر سفره برمي آمدند بلكه هرچه بيشتر روح اجدادشان را خشنود و راضي ميساختندكه زندگي فرزندانشان در رفاه و آسايش ميگذرد و از طرف ديگر اين محصولات غذايي را كه هريك به نحوي در زندگي انسان داراي نقش عمده ايي بودند مورد تقدس قرار دهند كه هر يك از اين سين ها بعنوان رمز و سمبلي در زندگي انسان عبارتند از :

1.سو: كه اين مايه حيات بعنوان رمز و بقاي زندگي انسان بشمار ميرود و زندگي انسان بدون وجود آن امكانپذير نيست و در گذشته هاي دور در ميان توركان حتي مورد پرستش قرار ميگرفت و بدين جهت يئددي سين داراي جايگاه ويژه ايي است و توركها هميشه آنرا ارج ميگذارند چرا كه ركن حيات آدمي ايت.

2.سمني: هرچند امروزه بعنوان حلواي خوشمزه و خوردني بشمار ميرود بايد گفت كه در اصل اين كلمه با ماده اوليه آن اطلاق ميشده است يعني (سبزي) كه نماد و سمبل تجديد حيات در زندگي است يعني در واقع در گذشته هاي دور سمني به سبزي گفته ميشد ولي بعدها با فراموش كردن اصل لغت و معني اوليه آن با آن نوعي خوردني تغيير نام يافته است كه حتي اين موضوع را ميتوان در اين شعر مشاهده كرد كه زنان هنگام پختن سمني دسته جمعي آنرا مي سرايند:



سمني ساخلا مني

ايلده گويرده رم سني

سمني آل مني

هر يازدا يادا سال مني



و يا در شعر ذيل:

سمني سازانا گلميشم اوزانا اوزانا گلميشم

سن گلنده ياز اولور

ياز اولور آواز اولور



با توجه به معني (گويرده رم) يعني سبز ميكنم ميفهميم كه سمني همان سبزي نماد و سمبل تجديد حيات است كه فارسها سبزي را جايگزين آن كرده اند و خود سمني را در معني خوردني و شيريني بكار ميبردند بايد گفت امروز در آذربايجان شمالي كلمه سمني با حفظ معني اصيل خود يعني سبزي در زبان مردم رايج است.

3.سريمساق: كه بعنوان رمز سلامت انسان ميشود و از گذشته هاي دور به فوايد مختلف آن تاكيد بسياري شده است.

4.سوجوق: كه بعنوان سمبل و رمز شيرين زندگي است كه از عهد باستان بعنوان يكي از لذيذترين و خوشمزه ترين شيرينيها در آذربايجان بوده است و هنوز هم رايج است.

5.سونبول: رمز و نماد بركت زندگي است و در واقع سونبول كه همان گندم باشد و ماده اصلي نان است در زندگي انسان نقش اساسي ايفا ميكند و به همراه سو دو عنصر اصلي و اساسي حيات انسان هستند كه متاسفانه فارسها اين ركن اساسي را نيز بسان سو از سفره يئددي سين حذف كرده اند يعني در واقع به جهت نبود معادل آن سين ديگري را جايگزين كرده اند.



6.سوماق: كه بعنوان سمبل و رمز مزه و طعم زندگي محسوب ميشود.

7.سيركه(سركه): بعنوان رمز و سمبل برطرف كننده مزاج بد بدن انسان است. لازم است اشاره كنيم كه عدد هفت در ميان ما توركان داراي جايگاه ويژه ايي است و كلا بايد گفت كه اين عدد را براي اولين بار سومئرها يعني نياكان ما توركها ابداع كردند كه به مرور زمان در ميان ملل نيز براي خود جاي باز كرده است و نيز لازم بذكر است كه در گذشته هاي دور به عيد نوروز در ميان توركان (يئني گون) ميگفتند و اين موضوع را آشكارا ميتوان در كتاب ديوان لغات التورك محمد كاشغري كه هزار سال پيش نوشته شده است مشاهده كرد كه به مرور زمان به نوروز تغيير نام يافته است.

در خاتمه بايد اشاره كنيم كه در فارسي لغتي براي (بايرام) وجود ندارد و (عيد) يك لغت عربي است كه فارسها بكار ميبرند يا بهتر است بگوييم كه اصلا فارسها داراي چنين مراسمي نبوده اند كه لغتي نيز براي آن داشته باشند. حتي لغت (جشن) نيز توركي است كه در فرهنگ سنگلاخ بدان اشاره شده است. من از همه مردم آذربايجان بعنوان يك فرزند كوچك ميخواهم كه سفره يئددي سين را به شكل واقعي آن كه داراي ابعاد وسيع بار هويتي نياكان ماست اجرا كنند و حتي فارسها نيز بايد يئددي سين را بنحو واقعي آن اجرا نمايند كه سيب و سنجد هيچ معناي فرهنگي خاصي را در رابطه با زندگي انسان ايفا نميكند. ماهي درون آب نيز تنها بخاطر زيبايي سفره نيست بلكه ماهي در آب بعنوان رمز حيات است و آب مظهر زندگي است . همچنين بايد اشاره كنيم كه حتي چهار عنصر يادشده در بالا يعني (اود، سو، يئل، تورپاق) نظر به اهميت شان در زندگي و فرهنگ توركان بنام روزهاي هفته از عهد باستان اطلاق شده است و روزهاي هفته بدين شكل در تاريخ تمدن توركان قيد گرديده اند:



شنبه : يئل گونو

يكشنبه : تورپاق گونو

دوشنبه : دوز گونو

سه شنبه: آرا گونو



چهارشنبه : اود گونو



پنجشنبه : سو گونو



جمعه : آدينا 

نويسنده: صنم تاريخ: یک شنبه 14 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

خدایا تنها به یاری تو امید دارم... رشته ی امیدم را مگسل...

مردم اغلب بی انصاف، بی منطق و خودمحورند...

 

 

 ولی آنان را ببخش... 

 

 

اگر مهربان باشی، تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند...

 

 

  ولی مهربان باش...

 

 

اگر شریف و درستکار باشی،فریبت می دهند...

 

 

ولی شریف و درستکار باش...

 

 

نیکیهای امروزت را فراموش میکنند...

 

 

  ولی نیکوکار باش...

 

 

 

بهترینهای خود را به دنیا ببخش حتی اگر هیچگاه کافی نباشد،





و در نهایت می بینی که هر آنچه هست همواره میان "تو و خداوند" است





نه میان تو و مردم...





"دکتر علی شریعتی"

 

 

نويسنده: صنم تاريخ: شنبه 6 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

قلب من خانه ی خداست...

ممکن است گاهی گریه کنم ولی هیچگاه در تنهایی گریه

نمیکنم

  خداوند اینجاست

 


 

 

اشکهای مرا پاک می کند...چون...

قلب من خانه ی خداست


 

 





ممکن است گاهی بیفتم و بلغزم اما هرگز در سقوط تنها

نمی مانم





خداوند هست و مرا بلند می کند... چون...

قلب من خانه ی خداست

 

 


 شاید گاهی رنج بکشم اما هرگز در این رنج کشیدن تنها

نمی مانم



پروردگار مرا از رنجها رها می کند...چون...

  قلب من خانه ی خداست

 

خوشحالم برای اینکه میدانم هرگز تنها نیستم





خداوند همواره با من است...چون...

 

 

  قلب من خانه ی خداست...  

نويسنده: صنم تاريخ: شنبه 6 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

مناجات



پروردگارا : از من ابزاری برای صلح خود بساز :



در جا ييکه آسيب است / بگذار من بذر بخشش باشم !



در جاييکه شک نهفته / بگذار من بذر ايمان باشم !



در جاييکه ياس خفته بگذار من بذر اميد باشم !



در جاييکه تاريکی است / بگذار نور باشم !



در جاييکه اندوه نهفته / بگذار بذر شادی باشم !



ای سالار بزرگ



اين نعمت را به من عطا کن که : پيش از آنکه به دنبال درک شدن



باشم ! درک کنم / پيش از آنکه به دنبال مهر باشم ! مهر بورزم !



چرا که در بخشش است که می ستانيم و در بخشيدن است که



بخشيده می شويم !ودر بودن است که درزندگی جاودان زنده ميشويم


ای عشق همه بهانه از توست



من خامشم / اين ترانه از توست



آن بانگ بلند صبحگاهی



وين زمزمه شبانه از توست 

 

نويسنده: صنم تاريخ: شنبه 6 اسفند 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

دلتنگی

این دل که میگویند نمیدانم کجاست؟

اما گاهی عجیب میگیرد!

گاهی دلتنگ می شود!

گاهی هم چاره ای جز صبر ندارد

گاهی به در بسته میخورد و هر چه به هر جا میرود باز هم ...

این دل که میگویند نمیدانم کجاست مثل عقل مثل خدا ...

مثل خدا که نمیدانم کجاست

مثل خدا که تا به حال ندیدمش

مثل خدا که گاهی دلگیر میشوم از اینکه چرا سرش اینقدر شلوغ است که مرا فراموش کرده غافل از

اینکه من او را فراموش می کنم...

مثل خدا که گاهی عجیب دلتنگش میشوم

مثل خدا که گاهی میخواهم از همه چیز به او پناه ببرم

مثل خدا

اما خدا تو که بی مثالی!

میدانم که حرفم را فهمیدی میدانم که میفهمی چه میگویم

خدای بی مثال دلم گرفته ...دلی که نمیدانم کجاست !

شاید آمده پیش تو

دلم را پس نفرست فقط راه را نشانم بده تا من هم بیایم.. 

نويسنده: صنم تاريخ: پنج شنبه 27 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

Aşkimmmm

Sen benim bir yağmurda yağan bulutumsun

sen benim kalbimin sahibisin

sen benim verdiğim nefesimsin

sen benim karaniklarimda doğan gunesimsin

seni sevdiğimi soylemek kelimeler bile yetmez Aşkimmmm 

نويسنده: صنم تاريخ: پنج شنبه 27 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

به سلامتی

به سلامتی درخت!
نه به خاطرِ میوش، به خاطرِ سایش.

به سلامتی دیوار!
نه به خاطرِ بلندیش، واسه این‌که هیچ‌وقت پشتِ آدم روخالی نمی‌کنه.

به سلامتی دریا!
نه به خاطرِ بزرگیش، واسه یک‌رنگیش.

به سلامتی سایه!
که هیچ‌وقت آدم رو تنها نمی‌ذاره.

به سلامتی پرچم ایران!
که سه‌رنگه، تخم‌مرغ! که دورنگه، رفیق! که یه‌رنگه.

به سلامتی همه اونایی که دوسشون داریم و نمی‌دونن، دوسمون دارن و نمی‌دونیم.

به سلامتی نهنگ!
که گنده‌لات دریاست.

به سلامتی زنجیر!
نه به خاطر این‌که درازه، به خاطر این‌که به هم پیوستس.

به سلامتی خیار!
نه به خاطر «خ»ش، فقط به خاطر «یار»ش.

به سلامتی شلغم!
نه به خاطر (شل)ش، به خاطر(غم)ش.

به سلامتی کرم خاکی!
نه به خاطر کرم‌بودنش،به خاطر خاکی‌بودنش

به سلامتی پل عابر پیاده!
که هم مردا از روش رد می‌شن هم نامردا !

به سلامتی برف!
که هم روش سفیده هم توش.

به سلامتی رودخونه!
که اون‌جا سنگای بزرگ هوای سنگای کوچیکو دارن.

به سلامتی گاو!
که نمی‌گه من، می‌گه ما.

به سلامتی دریا!
که ماهی گندیده‌هاشو دور نمی‌ریزه.

به سلامتی اون که همیشه راستشو می‌گه.

به سلامتی سنگ بزرگ دریا!
که سنگای دیگه رو می‌گیره دورش.

به سلامتی بیل!
که هرچه ‌قدر بره تو خاک، بازم برّاق‌تر می‌شه.

به سلامتی دریا!
که قربونیاشو پس می‌آره.

به سلامتی تابلوی ورود ممنوع!
که یه ‌تنه یه اتوبان رو حریفه.

به سلامتی عقرب!
که به خواری تن نمی‌ده.
(عرض شودکه عقرب وقتی تو آتیش می‌ره و دورش همش آتیشه با نیشش خودش می‌کُشه که کسی ناله‌هاشو نشنوه)

به سلامتی سرنوشت!
که نمی‌شه اونو از “سر” نوشت.

به سلامتی سیم خاردار!
که پشت و رو نداره

نويسنده: صنم تاريخ: سه شنبه 18 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

یادگاری!!!!!!!

 

گفت می خوام برات یه یادگاری بنویسم 

گفتم:کجا ؟ گفت : رو قلبت .

گفتم مگه می تونی ؟

گفت : آره سخت نیست ، آسونه.

گفتم باشه .بنویس تا همیشه یادگاری بمونه. یه خنجر برداشت .

گفتم این چیه ؟

گفت : هیسسسسس. ساکت شدم .

گفتم : بنویس دیگه ، چرا معطلی . خنجرو برداشت و با تیزی خنجر نوشت . دوست دارم دیوونه. اون رفته ، خیلی وقته ، کجا ؟ نمی دونم .

اما هنوز زخم خنجرش یادگاری رو قلبم مونده

نويسنده: صنم تاريخ: دو شنبه 10 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

خواب تلخ

 دیشب خیلی فکر کردم یعنی بد جوری دلتنگت بودم...

 

 

 

برام فرقی نمی کرد در اون لحظه زنده ماندن...

با چشمای بارونی و غمگین به خواب رفتم...

دیدم تو اومدی به دیدن من...

توی دستت یه عطر بود گفتی بیا و این عطررو بگیر بین من وتو همه چی تموم شده...

دیگه چیزی نگفتی...

ولی با زبان اشاره و نگاه که بینمون حکمفرما بود بهم فهموندی دیگه نمی خوای حتی یادگاری از من داشته باشی...

دلم گرفت هیچی نگفتم...

شاید هم غرورمو نگه داشتم تا بیشتر از این خورد نشه...

تمام بدنم می لرزید دلم می خواست یه چیزی بگم ولی نتونستم...

توی همین حال و هوا بودم که از خواب پریدم...

دیدم دیدن تو یه رویا بوده...

تبسمی تلخ کردم...

توی خوابم اومدی که بهم بگی باید بی خیال بشم...

دیگه دلواپس تو نباشم...

یکی بهتر از من هست که نگرانت باشه...

بیشتر از من هم دوستت داشته باشه...

باشه هر چی تو بگی...

اینو بدون منم میرم به سوی سرنوشتم...

وتا آخر عمرم یه اسیرم...

میدونم دیگه پیشم نمیایی...

اگه خواستی بیایی ...

نه میدونم اما و اگر نداره تو دیگه بر نمی گردی...

میدونم رفتی واسه همیشه...

واسه همیشه رفتی پیشه اونی که می گفتی بیشتر از من دوست داره...  

نويسنده: صنم تاريخ: دو شنبه 10 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

والنتاین

در سده سوم میلادی که مطابق می‌شود با اوایل
شاهنشاهی ساسانی در ایران، در روم باستان فرمانروایی بوده است بنام کلودیوس دوم. کلودیوس عقاید عجیبی داشته است از جمله اینکه سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد. از این رو ازدواج را برای سربازان امپراتوری روم قدغن می‌کندلودیوس به قدری بی‌رحم وفرمانش به اندازه‌ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج سربازان را نداشت. اما کشیشی به نام والنتیوس (والنتاین)، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می‌کرد. کلودیوس دوم از این جریان خبردار می‌شود و دستور می‌دهد که والنتاین را به زندان بیندازند. والنتاین در زندان عاشق دختر زندانبان می‌شود
رانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق، با قلبی عاشق اعدام می‌شود... بنابراین او را به عنوان فدایی و شهید راه عشق می‌دانند و از آن زمان نهاد و نمادی می‌شود برای عشق 

نويسنده: صنم تاريخ: دو شنبه 10 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

می نویسم

می نویسم



از تو، از نگاه سرد تو

تا بخوانند همه، تا بدانند همه

من با تو بودم، تو بی من

من از تو گفتم، تو از او

من تا آخرش موندم، تو شبونه رفتی

می نویسم

از وقتی رفتی

از گریه هام، از بغض شکستم

از حرف مردم،از قلب دردم

که تا ابد منتظر مرگم

به هیچی دل نمی بندم

می نویسم

بر روی قلبم، از احساس پاکم

از جسم خستم، از چشمای خیسم

که تا ابد عاشق ترینم

بی تو تنهاترینم

تا بخوانند همه، تا بدانند همه! 

نويسنده: صنم تاريخ: دو شنبه 10 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

ماه من

 

ماه من..........

 



ماه من غصه نخور زندگی جزر و مد داره


دنیامون یه عالمه ،آدم خوب و بد داره



ماه من غصه نخور همه که دشمن نمیشن


همه که پر ترک مث تو و من نمیشن


.
ماه من غصه نخور،گریه پناه آدماس


ترو تازه موندن گل ماله اشک شبنما س



ماه من غصه نخور زندگی خوب داره و زشت


خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت



ماه من غصه نخور پنجره مون بازه هنوز


باغچه مون غرق گلای عاشق ناز هنوز



ماه من غصه نخور باز داره فصل سیب میشه


میدونم گاهی آدم تو وطنش غریب میشه



ماه من غصه نخور ماها که تب نمیکنن


ماها که از آدم ها کمک طلب نمیکنن



ماه من غصه نخور شمدونیا صورتی ان


دلایی که بشکنن چون عاشق قیمتی ان



ماه من غصه نخور سبک میشی بارون بیاد


توی عاشقی باید نترسی از کم و زیاد



ماه من غصه نخور خاطره هامون کودکن


توی این قصه دلا یه وقتایی عروسکن



ماه من غصه نخور بازی زمین خوردن داره


کار دنیا همینه تولد و مردن داره



ماه من غصه نخور تاب بازی افتادن داره


زندگی شکستن و دوباره دل دادن داره



ماه من غصه نخور گلا میان عیادتت


به نتیجه میرسه آخر یه روز عبادتت



ماه من غصه نخور خیلیا تنهان مث تو


خیلیا با زخمای عاشقی آشنان مث تو



ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه


اونیکه غصه نداشته باشه آدم نمیشه



ماه من غصه نخور حافظ واست وا میکنم


شعرشو میخونم و تورو مداوا میکنم



ماه من غصه نخور دنیا رو بسپار به خدا


هردومون دعا کنیم تو هم جدا منم جدا 

نويسنده: صنم تاريخ: یک شنبه 9 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

یه حرفایی

یه حرفایی همیشه هست که از عمق نگاه پیداست
از اون حرفای تلخی که مث شعر فروغ زیباست



از اون حرفها که یک عمره به گوش ما شده ممنوع
از اون حرفهای بی پرده شبیه شعری از شاملو



از اون حرفها که میترسیم از اون حرفها که باید زد
از اون درد دلای خوب از اون حرفهای خیلی بد



نگفتی و نمیگم ها حقیقت های پنهونی
از اون حرفها که میدونم از اون حرفها که میدونی



به زیر سقف این خونه منم مثل تو مهمونم
منم مثل تو میدونم تو این خونه نمیمونم



یه حرفهایی همیشه هست که از درد توی سینه ست
مثل رپ خونی شاهین پر از عشق پر از کینه ست

پر از نا گفته هایی که خیال کردیم یکی دیگه
دلش طاقت نمیاره همه حرفامون و میگه
میگه میگه . . .



همیشه آخر حرفا پر از حرفای ناگفته ست
همیشه حال ما اینه همیشه دنیا آشفته ست



به زیر سقف این خونه منم مثل تو مهمونم
منم مثل تو میدونم تو این خونه نمیمونم



به زیر سقف این خونه منم مثل تو مهمونم
منم مثل تو میدونم تو این خونه نمیمونم 

نويسنده: صنم تاريخ: یک شنبه 9 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

.... baran

 

نويسنده: صنم تاريخ: شنبه 8 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

خدا همیشه کنارمونه چشم و دلتو باز کن

بهترین دوست، خداست، او آن قدر خوب است که اگر یک گل به او تقدیم کنید دسته گلی تقدیم تان می کند و خوب تر از آن است که اگر دسته گلی به آب دادیم، دسته گل هایش را پس بگیرد.

* اگر پیام خدا رو خوب دریافت نکردید، به «فرستنده ها» دست نزنید، «گیرنده ها» را تنظیم کنید.

* خداوند، گوش ها و چشم ها را در سر قرار داده است تا تنها سخنان و صحنه های بالا و والا را جست و جو کنیم.

* خود را ارزان نفروشیم، در فروشگاه بزرگ هستی روی قلب انسان نوشته اند:

قیمت=خدا 


* این همه خود را تحقیر نکنید، خداوند پس از ساختن شما به خود تبریک گفت.

* وقتی احساس غربت می کنید یادتان باشد که خدا همین نزدیکی است.

* یادمان باشد که خدا هیچ وقت ما را از یاد نبرده است.

* کسی که با خدا حرف نمی زند، صحبت کردن نمی داند.

* آنکه خدا را باور نکرده است، خود را انکار کرده است.

* کسی که با خدا قهر است، هرگز با خودش آشتی نمی کند.

* خدا بی گناه است در پروندۀ نگاه تان تجدید نظر کنید.

* ما خلیفۀ خداییم، مثل خدا باشیم، قابل دسترس در همه جا و همه گاه.

* آنکه خدا را از زندگیش سانسور کند همیشه دچار خود سانسوری خواهد بود.

* خدا از آن کس که روزهایش بیهوده می گذرد، نمی گذرد.

* بیهوده گفته اند تنها «صداست» که می مانداما تنها «خداست» که می ماند.

* روزی که خدا همه چیز را قسمت کرد، خود را به خوبان بخشید.

* برای اثبات کوری کافیست که انسان چشم های نگران خدا را نبیند.

* شکسته های دلت را به بازار خدا ببر، خدا، خود بهای شکسته دلان است.

* به چشم های خود دروغ نگوییم، خدا دیدنی است.

* چشم هایی که خدا را نبینند، دو گودال مخوفند که بر صورت انسان دهن باز کرده اند.

* امروز از دیروز به مرگ نزدیک تریم به خدا چطور؟

*اگر از خدا بپرسید کیستی؟ در جواب «ما» را معرفی خواهد کرد! ما بهترین معرف خداییم، آیا اگر از ما بپرسند کیستی؟ خدا را معرفی خواهیم کرد؟

* وقتی خدا هست هیچ دلیلی برای ناامیدی نیست.

* آسمان، چشم آبی خداست، نگران همیشۀ من و تو.
 

* خداوند سند آسمان را به نام کسانی که در زمین خانه ندارند امضا کرده است.

 

نويسنده: صنم تاريخ: شنبه 8 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

سهراب .....

منم پروردگارت
خالقت از ذره ای ناچیز
صدایم کن مرا، آموزگار قادر خود را
قلم را، علم را، من هدیه ات کردم

بخوان ما را
منم معشوق زیبایت
منم نزدیک تر از تو به تو
اینک صدایم کن
رها کن غیر مارا، سوی ما بازا
منم پروردگار پاک بی همتا
منم زیبا، که زیبا بنده ام را دوست می دارم
تو بگشا گوش دل، پروردگارت با تو می گوید
تو را در بیکران دنیای تنهایان
رهایت من نخواهم کرد
بساط روزی خود را به من بسپار
رها کن غصه ی یک لقمه نان و آب فردا را
تو راه بندگی طی کن
عزیزا، من خدایی خوب می دانم
تو دعوت کن مرا بر خود
به اشکی، یا خدایی، میهمانم کن
که من چشمان اشک آلوده ات را دوست می دارم
طلب کن خالق خود را

بجو ما را
تو خواهی یافت
که عاشق می شوی بر ما
و عاشق می شوم بر تو
که وصل عاشق و معشوق هم
آهسته می گویم خدایی عالمی دارد
قسم بر عاشقان پاک با ایمان
قسم بر اسب های خسته در میدان
تو را در بهترین اوقات آوردم
قسم بر عصر روشن
تکیه کن بر من
قسم بر روز هنگامی که عالم را بگیرد نور
قسم بر اختران روشن، اما دور
رهایت من نخواهم کرد

بخوان ما را
که می گوید که تو خواندن نمی دانی؟
تو بگشا لب
تو غیر از ما خدای دیگری داری؟
رها کن غیر ما را
آشتی کن با خدای خود
تو غیر از ما چه می جویی؟
تو با هرکس به جز با ما چه می گویی؟
و تو بی من چه داری؟ هیچ!
بگو با ما چه کم داری عزیزم؟ هیچ!
هزاران کهکشان و کوه و دریا را
و خورشید و جهان و نور و هستی را
برای جلوه ی خود آفریدم من
ولی وقتی تو را من آفریدم
بر خودم احسنت می گفتم
تویی زیباتر از خورشید زیبایم
تویی والاترین مهمان دنیایم
که دنیا بی تو، چیزی چون تو را کم داشت
تو ای محبوب تر مهمان دنیایم
نمی خوانی چرا ما را؟
مگر آیا کسی هم با خدایش قهر می گردد؟
هزاران توبه ات را گرچه بشکستی
ببینم، من تو را از درگهم راندم؟
اگر در روزگار سختی ات خواندی مرا
اما به روز شادیت یک لحظه هم یادم نمی کردی
به رویت بنده ی من هیچ آوردم؟
که می ترساندت از من؟
رها کن آن خدای دور
آن نامهربان معبود
آن مخلوق خود را
این منم، پروردگار مهربانت، خالقت
اینک صدایم کن مرا، با قطره ی اشکی
به پیش آور دو دست خالی خود را
با زبان بسته ات کاری ندارم
لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم
غریب این زمین خاکیم !
آیا عزیزم، حاجتی داری؟
تو ای از ما
کنون برگشته ای اما
کلام آشتی را تو نمی دانی؟
ببینم چشم های خیست آیا گفته ای دارند؟

بخوان ما را
بگردان قبله ات را سوی ما
اینک وضویی کن
خجالت می کشی از من؟
بگو، جز من کس دیگر نمی فهمد
به نجوایی صدایم کن
بدان آغوش من باز است
برای درک آغوشم
شروع کن
یک قدم با تو
تمام گام های مانده اش با من

سهراب سپهری 

نويسنده: صنم تاريخ: شنبه 8 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

به نام خدا

به نام خدا



کاغذ سفید، معذرت می خواهم



باز هم آمدم که با نوک این خودکار، تن همیشه زخم



خورده تو را زخم بزنم



خودکار مرا ببخش



که بازهم تو را وادار می کنم همدم همیشگی خود را



بیازاری



می خواهم بنویسم



سرگذشت خویش را، آنچه بر من گذشت



می خواهم بر تن این کاغذ سفید بریزم سیاهی قلبم را



تا قلب من توان سیاه شدن دوباره در روزهایی که نمی



دانم چگونه بر من خواهد گذشت را داشته باشد



از کدام روز بگویم روزهای خوشی،روزانتظار روز عاشقی



روزشکست روز جدایی روز تکراری



یا از کدامین شب شب بی خیالی شب سخت شب بی



قراری شب نفرت شب ترس شب تکراری



شروع می کنم از کودکیم می گویم از روزهایی که پر از



شور و شوق بازی های های کودکانه بود تنها غصه ام



دوری پدر ومادر وتنها آرزویم بزرگ شدن وچه تلاشی می



کردم برای رسیدن به این آرزو کاش زمان می ایستاد



کاش این آرزو ی کودکی همیشه یک آرزو باقی می ماند



چه روزهای خوشی بود وشب هایش با بی خیالی تمام



از پی هم می گذشت و من هم بزرگتر می شدم



به روزی رسیدم که می دیدم یا می شنیدم،هم سن



وسالا نم



گویی عاشق می شوند



از عشق حرف می زنند



به دیدار معشوق می روند



در فکر عاشقی بودم ودر راه



یک به ظاهر عاشق آمد وگفت



عاشقم



من گذشتم ،اما می شنیدم که او از عشق می گوید



فردا گفت عاشقم



پس فردا گفت معشوق من



وروزهای بعد گفت ...



قلب من با عشق نا آشنا بود



نمی دانست عشق چگونه است



از جنس چیست



ولی عقل خوب می دانست که او عاشق نیست



هر روز می دیدمش واو سخن می گفت ومن می شنیدم



دیدار با او پر از ترس بود پر از نگرانی و حرفهایش بوی



عشق نمی داد



کم کم چهره واقعی عشق را شناختم



دانستم که به دنبال چه می گردم



قلب ساده لوحم را که داشت اسیر حرفهای پوچ یک به



ظاهر عاشق می شد ،مغلوب عقل کردم، که ناجی



همیشگی من بوده.



رهایش کردم



او هم مرا رها کرد، بدون اشک، بدون آه



او عاشق نبود



منتظر رسیدنش بودم



منتظر او که برای دیدنش همگام با عقربه ثانیه شمار



ساعت بدوم ولحظه شماری کنم



برای داشتنش تلاش و برای حفظش جان دهم



چه روز های انتظار، شب های سختی داشت



او همین نزدیکی بود احساسش می کردم



او بود قلبم او را در نزدیکی من یافت



گاه گاهی که او را می دیم چشمانم چه حر فها که از



عشق با او نمی زد



وضربان قلبم چه نوای عاشقانه ای برای او می نواخت



من او را دوست نداشتم



من او را می پرستیدم



روز های عاشقی وشب های بی قراری من در حال گذر بود



اما...



در تمام شبهای بیقراریم که خواب شیرین او را می دیدم



آخر خوابم همیشه کابوس رفتن اوبود



چشمهای او با من حرفی نداشت



نوای قلبش مانند آدم هایی بود که از کنار من بی تفاوت



می گذشتند



تالاپ تولوپ...



با خود می گفتم که او مرا حتما دوست خواهد داشت



اما یک شب که خواب بودم او رفت اما او در بیداری رفت



تنهایم گذاشت



از وجودم آهی برخاست



از چشمانم اشکها ریخت ولی او باز نگشت



این بود روز شکست وشب هایش پر از نفرت بود



اما خدا مرا رها نکرده بود



برایم فرشته هایی فرستاد که باز هم لبانم را با خنده



آشتی دادند



به من روز های خوشی وشب های بی خیالی دادند



در غمم مرثیه می خواندند ودر شادیم پایکوبی می کردند



چرا عمر خوشی ها این قدر کوتاه بود



روز جدایی از این فرشته ها رسیده بود



ناراحت بودم ولی غمگین نبودم



چون فقط ازمن دور می شدند اما بودند در قلبم



ومن بودم در قلبشان



صدایشان هنوز هم هست



نامه هایشان هنوز به من نیرو می دهند



فراموشم نکردند فراموششان نخواهم کرد



ولی پشت این روزجدایی شب های پر از ترسی بود

ترس فراموش شدن تنها ماندن



ولی چند وقتی است که روزها وشبهایم می گذرند بدون



عشق بدون ترس بدون بی قراری بدون...



روزهایم تکراری وشبهایم تکراری تر شده اند 

نويسنده: صنم تاريخ: شنبه 8 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

ادم خوب

چقدر خوبه ادم يكي را دوست داشته باشه نه به خاطر اينكه نيازش رو برطرف كنه نه به خاطر اينكه كس ديگري رو نداره نه به خاطر اينكه تنهاست و نه از روي اجبار بلكه به خاطر اينكه اون شخص ارزش دوست داشتن رو داره اگه من يكي از دوست هاي خوبت هستم، اين رو برام سند كن! يا اين پيغام رو براي همه دوست هاي خوبت بفرست . ببين چند تاش به خودت برمي گرده! اگه 7تاش بهت برگشت، بدون دوست داشتني هستي


 

 

نويسنده: صنم تاريخ: جمعه 7 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

و خداوند..........

و خداوند آدم را آفرید


و خواست عشق بیافریند که تو را آفرید ...





بخشی از زیباییش را به تو هدیه کرد و تو آنچنان زیبا شدی


که خداوند بارها خودش را برای آفرینشت ستود ،




پیکرت را ظریفتر از آدم تراشید


اما وجودت را بیش از او سرشار صبر کرد


که خوب می دانست


تاریخ ، بی رحمانه ترین ترکه های ظلمش را


بر پیکر ظریف و زنانه تو فرود خواهد آورد ،





و دستانت را غرق در لطافت کرد


چرا که تو می بایست اول بار حس لطیف و خلسه آور نوازش را


به آدم و بعد به فرزندان آدم هدیه می کردی ،





و تو را آفرید که مجرای اشک را هم آفرید


که خوب می دانست این تویی که در زمین مامور اجرای آرامش می شوی


و این تویی که هر جا درد ببینی


بی درنگ بر می داری و در گوشه ای از درونت جای می دهی


و این تویی که همیشه بی صدا درد می کشی


بی صدا غصه می خوری


و اشک را به تو بخشید


تا شاید هجوم انبوه سیاهی غصه های تو را در خود بشوید ،





و خداوند طرح لبخند را اول بار روی صورت تو نقش زد


و تو چقدر با آن لبخند ، شیرین و آسمانی شدی


و فرشته ها با چه حسرتی تو را نگاه می کردند


و حالا تو ماندی و آن لبخند


که همیشه روی دل نگرانیها ، خستگیها و انتظارت می نشانی ،





و خداوند قدرت زایش را به تو بخشد


و تو با چه شادی مادرانه ای


بر پیشانی درد بوسه می زدی


تا کودکی به دنیا آید


و تو نه با شیره جانت که با تمام جانت بزرگش کنی


و اول بار تو به او عشق بیاموزی


و شهامت را


و صبر را


و زندگی را ...




آری ...


ایثار ، اول بار سایه اش را روی بستر تو انداخت


و گذشت از درون تو گذر کرد


و مهربانی در نگاه تو مهیا شد


وعشق چون عشقه ای دور پیکر تو پیچید ،




و تو زن شدی ...


مظهر لطافت


اسطوره صبر


شاید هم خزانه دار درد ...




اینجا دگر همه عادت کرده اند


زیباییت را بردارند


و دردهایشان را کنار تو جای بگذارند


خنده ها را از تو بگیرند


و به جایش فریادشان را در گوش تو نجوا کنند


اینها شیرینترینها را از تو می خواهند


و تلخ ترینها را به تو باز پس می دهند


و دگر هیچ کس یادش نیست


که خدا چقدر تو را دوست می داشت


و روز آفرینشت چه اعجازها که نکرد ...




اینجا همه خیال می کنند


تو تنها برای زندگی بخشیدن آمدی


و حالا کی قرار است


کمی خودت هم زندگی کنی


دگر وقت فکر کردن به این یکی را پیدا نمی کنند !


اما تو باز صبر می کنی


آشکارا می خندی


پنهانی غصه می خوری


و باز عشق می ورزی ...




بیش از همه تنها ماندی


اما هیچ کس را تنها نمی گذاری ،


مهربانیت را سپاس ...


دنیا تمام زیباییش را وام دار توست


نمی دانم این را به تو گفته است یا نه ؟؟ 

نويسنده: صنم تاريخ: جمعه 7 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

khaste............!

خسته ام...خسته ام ... از اين زندگی ... از اين دنيای به ظاهر زيبا ... از اين مردم که به ظاهر

صادق و با وفا ... خسته ام ... از دوری ...از درد انتظار از اين بيماری نا علاج خسته ام

از اين همه دروغ و نيرنگ خسته ام ... اری پروردگارم از اين دنيا خسته ام از ادم هايش

از دروغ هايش از نيرنگ هايش خسته ام ... پس کو صداقت و محبت چرا اندکی محبت

در ميان دل مردم نيست چرا قطره ای از عشق در چشمان بنده هايت نيست همش

دروغ پيدا است همش نيرنگ پيدا است ... ديگر دست محبتی در ميان مردم نيست

ديگر عشقی پاک ومقدس در ميان مردم نيست سفره ی دل مردم همش دروغ

است ... به ظاهر پاک و صادقانه است ... ای خدايم ای معبودم خسته ام ... کو

زندگی پاک و مقدسانه ... کو دست عشق و محبت ... کو سفره ی وفا و

صداقت ...همه رفته اند و نيرنگ مانده است من خسته ام ...از اين همه بی

وفايی ...از اين همه درد انتظار ...از اين همه حسرت ... از اين همه اشک ... از اين

همه ناله و فغان ... خسته ام ... اری ... خسته ام ... از دست خودم خسته ام از

دست اين زندگی که برايم سياه بختی اورده است خسته ام ... از عشق که بی وفا

گذاشت و رفت خسته ام ... از دست همه خسته ام ... از دست روزگار بی معرفت از

دست مردم بی معرفت از دست عشقی بی معرفت خسته ام ... ای خدايم ديگر از

زندگی سيرم ... از خودم سيرم ... از دنيا سيرم...ای خدايم گوش کن صدايم ... من
 

خسته ام...

 

 

نويسنده: صنم تاريخ: سه شنبه 4 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

شبی غمگین، شبی بارونی و سرد

مرا در غربت فردا رها کرد

دلم در حسرت دیدار او ماند

مرا چشم انتظار کوچه ها کرد

به من می گفت تنهایی غریب است

ببین با غربتش با من چه ها کرد

تمام هستیم بود و ندونست

که در قلبم چه آشوبی به پا کرد

و او هرگز شکستم را نفهمید

اگر چه تا ته دنیا صدا کرد




چقدر حقیرند مردمانی که نه جرأت دوست داشتن دارند ،

نه اراده‌ی دوست نداشتن ، نه لیاقت دوست داشته شدن

 

 و نه متانت دوست داشته نشدن؛ با این حال مدام شعر عاشقانه می‌خوانند!

 

 

 

 

 

نويسنده: صنم تاريخ: سه شنبه 4 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

خدایا خسته ام من

نمی دانم چه می خواهم خدایا
به دنبال چه می گردم شب و روز

چه می جوید نگاه خسته ی من
چرا فسرده است این قلب پر سوز

ز جمع آشنایان می گریزم
به کنجی می خزم آرام و خاموش

نگاهم غوطه ور در تیرگی ها
به بیمار دل خود می دهم گوش

گریزانم از این مردم که با من
به ظاهر همدم و یکرنگ هستند

ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دو صد پیرایه بستند

از این مردم، که تا شعرم شنیدند
به رویم چون گلی خوشبو شکفتند

ولی آن دم که در خلوت نشستند
مرا دیوانه ای بد نام گفتند

دل من، ای دل دیوانه ی من
که می سوزی از این بیگانگی ها

مکن دیگر ز دست غیر فریاد
خدا را، بس کن از این دیوانگی ها

فروغ فرخزاد

 

نويسنده: صنم تاريخ: سه شنبه 4 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

دختر : خوشگلم؟

پسر : نه!

دختر : دوستم داری؟



پسر : نه!

دختر : اگه بمیرم برام گریه نمی کنی؟

پسر : نچ!!!

دختر اشک تو چشماش جمع شد...

پسر بغلش کرد و گفت:

تو خوشگل نیستی : زیباترینی...

من دوستت ندارم : عاشقتم...

اگه بمیری برات گریه نمی کنم::: منم می میرم...
 

نويسنده: صنم تاريخ: دو شنبه 3 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

تو که منو دوست نداشتی چرا از اولش بهم نگفتی؟ نگو دوستم داری که باورم نمیشه، خوب می دونم که نداری، اگه داشتی چرا توی این دو سال حتی یه بار هم بهم نگفتی، چرا هیچ رفتاری که نشونه ای از عشق و علاقه در اون باشه از خودت نشون ندادی؟ اصلا چرا هر یه ماه یک بار با هم حرف می زدیم، چرا بی دلیل رفتی و شیش ماه ازت خبری نشد و اگه خودم نمی آمدم دنبالت عین خیالت هم نبود، چرا وقتی داشتم همه خطا ها و اشتباهامون رو تنهایی به گردن می گرفتم و بار بی کسی رو تنهایی به دوش می کشیدم و باهات حرف می زدم، روت و برگردوندی و رفتی؟ چرا گذاشتی تا صبح گریه کنم، چرا بهم خندیدی؟ چرا من اون شب بلند بلند توی خودم شکستم اما صدام رو نشندی؟ مگه منو تو یکی نبودیم؟ مگه دلامون با هم نبود؟ مگه به هم ایمان نداشتیم؟ چرا پس زود جا زدی؟ چرا فکر می کنی ابراز علاقه همون منت کشیدنه؟ چرا نمیخوای این فکر احمقانه رو از سر بیرون کنی؟ چرا برای هیچ کدوم از این سوالاتم جوابی نداری؟ هر دوتامون خیلی خیلی خوب می دونیم که دلیلش تنها یه چیزه، و اون هم چیزی نیست جز اینکه، تو منو دوست نداشتی، این جمله از دیدگاه آدمی مثل تو خیلی ساده به نطر می رسه، ولی برای من به قیمت شکستن غرورم، از دست دادن هستی یه آدم با صداقت و ساده که توی دلش هیچی نبود، به باد رفتن دل با ایمانه یه انسان پاک، و صد تا بد بختی دیگه تموم شد. 

 



تو که منو نمی خوای چرا دست از سرم بر نمی داری؟ چرا راحتم نمی ذاری؟ برای تو که عشق و علاقه رو حتما با مال دنیا می سنجی و ظاهر رو به باطن ترجیح میدی، این رفتار اصلا منطقی نیست، تو که ظاهر زیبا و آراسته ای داری، تحصیل کرده هم هستی، موقعیت اقتصادی و اجتماعی عالی داری و از همه مهمتر اهل منت کشی هم نیستی، منو دیگه برای چی می خوای، یه وقت باعث کسر شان تو نشم، یه آدم بد بخت و بیچاره مثل من به چه دردت می خوره، می خوایش چیکار؟ می خوای غرورش رو بذاره کنار و نقش یه عروسک رو برات بازی کنه؟ که بازیچه دستت بشه؟ تا هر جوری دوست داری بکوبیش و اونم هیچی نگه؟ که دلش رو بگیری زیر پاهات له کنی؟ که بشکنیش؟ که از اشک ریختن و سکوت پر از فریادش لذت ببری؟ یعنی من حق ندارم که نخوام بازیچه دست تو باشم؟ تو که منو دوست نداشتی و نداری چرا دست از سرم برنمی داری؟ چرا نمی ذاری به درد خودم بسوزم و بسازم، بگو چرا برای هیچ کدوم از این سوالاتم جوابی نداری؟ 

 



یادته اون شب بهت گفتم که خیلی عوض شدم، از اون موقع تا حالا هم خیلی چیزا عوض شده و هم من همراه اون چیزا عوض شدم، تو هم حتما عوض شدی، و نتیجه اینکه دیگه برای هم غریبه ایم...

 



، فکر نکن که من احمقم، توی عمرم با خیلی ها دوست بودم، اندازه موهای سرت، اما هیچوقت لذت دنیا رو با اعتقاداتم عوض نکردم، فقط هم دوبار عاشق شدم، که هر دوبارش این شد که می بینی، تازه تو که از جریان محمد  هم با خبر بودی، اینم بدون که سیاست های احمقانهء تو هم که به خاطر صداقت خودم باورشون می کردم دیگه کاری از پیش نمی بره، پس برو و راحتم بذاره، گول حرفاتم دیگه نمی خورم، بهتر منتظر همون عشق قدیمیت باشی، شاید یه روز برگشت، اونوقت بازم یه عاشق دل شکسته داری که باهاش بازی کنی... 

 



ضمنا برای تو که ادعای پیروی از دین خدا و پیغمبر رو داری چند تا نصیحت دارم:
همونطور که پاکی و نجابت و رفتار نیک و شایسته توشهء سفر به یه دنیای دیگهء٬ صداقت و راستی و یه رنگی هم تنها چیزیه که توی راه عاشقی به درد می خوره نه سیاست. سعی کن هیچوقت با دل کسی بازی نکنی٬ غرور کسی رو نشکنی. اینم یادت باشه که برای عاشق شدن و بودن و موندن٬ باید خودت غرورت رو بشکنی تا یه روز دلت نشکنه. البته من اشتباه کردم و غرورم رو شکستم٬ اما بی تفاوتی تو نسبت به من باعث شکستن دلم هم شد، برو غریبه برو، برای تو هم آرزوی خوشبختی می کنم، تو رو هم به خدا می سپارم و میذارم اونی که جای حق نشسته و خوده حقه درباره من و تو و خوبی ها و بدی هامون تصمیم بگیره...

 

 



راستی برات متاسفم چون دیگه این دفعه نتونستی من رو بشکنی، نتونستی خارم کنی، اصلا فکرش رو هم نکن که دارم گریه می کنم، نه عزیز این حرفا رو با دلی پر از عشق و امید و تصویری از یک آینده روشن برای خودم در کنار اون کسی که عاشقم باشه و عاشقش باشم و لبی خندون همونطوری که تو بهم می خندیدی برات می نویسم...

 



می توان همچون عروسک های کوکی بود
با دو چشم شیشه ای دنیای خود را دید
می توان در جعبه ماهوت
با تنی انباشته از کاه
سالها در لا به لای تور و پولک خفت
می توان با هر فشار هرزه دستی
بی سبب فریاد کرد و گفت
آه من بسیار خوشبختم

 

 



 

اگر غیر از اینه و دروغ نمیگی بهم ثابت کن٬ یه ذره وجود داشته٬ یه ذره جرات داشته باش و رو در رو باهام حرف بزن٬ اینم هرگز فراموش نکن که صنم  دیگه هرگز دل پاک و با صداقتش رو آسون دست کسی نمیده٬ خوب می دونی این رو نگفتم که از خودم تعریف کنم٬ مشک آن است که خود ببوید٬ گفتم که بدونی من اون کسی نبودم که تو می خواستی٬ هر کسی که منو  می خواد باید٬ صداقتش٬ ایمانش و از همه مهمتر عشقش رو ثابت کنه...  

نويسنده: صنم تاريخ: دو شنبه 3 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

شکلات

با یک شکلات شروع شد، من یک شکلات گذاشتم توی دستش، او یک شکلات گذاشت تو دستم، من بچه بودم، او هم بچه بود، سرم را بالا کردم، سرش را بالا کرد، دید مرا می شناسد، خندیدم، گفت: "دوستیم؟"، گفتم: "دوست دوست"، گفت: "تا کجا؟"، گفتم: "دوستی که ‘تا’ ندارد"، خندید و گفت: "تا مرگ؟"، گفتم: "من که گفتم تا ندارد."، گفت: "باشد تا پس از مرگ"، گفتم: "نه، نه، نه، تا ندارد."، گفت: "قبول تا آنجا که همه دوباره زنده می شوند، یعنی زندگی پس از مرگ، باز هم با هم دوستیم، تا هر جا که باشد، تا بهشت، تا جهنم، تا هر گجا که باشد، من و تو با هم دوستیم."، خندیدم و گفتم: "تو تا هر جا که دلت می خواهد برایش یک تا بگذار، اصلا یک تا بکش از سر این دنیا، تا آن دنیا، اما من اصلا تا نمی گذارم."، نگاهم کرد، نگاهش کردم، باور نمی کرد، می دانستم، او می خواست دوستیمان حتما "تا" داشته باشد، دوستی بدون "تا" را نمی فهمید.

گفت: "بیا برای دوستی مان یک نشانه بگذاریم"، گفتم: "باشد، تو بگذار"، گفت:"شکلات، هر بار که همدیگر را می بینم، یک شکلات مال تو یکی مال من.،" گفتم: "باشد".
هر بار یک شکلات می گذاشتم توی دستش، او هم یک شکلات توی دست من، باز همدیگر با نگاه می کردیم، یعنی که دوستیم، دوست دوست، من تـنـدی شکلاتم را باز می کردم و می گذاشتم توی دهانم و تـنـد تـنـد آن را می مکیدم، می گفت: "شکمو، تو دوست شکمویی هستی." و شکلاتش را می گذاشت توی یک صندوق کوچولوی قشنگ، می گفتم: "بخورش"، می گفت: "تمام می شود، می خواهم تمام نشود، برای همیشه بماند."...
صندوقش پر از شکلات شده بود، هیچ کدامش را نمی خورد، من همه اش را خورده بودم، گفتم: "اگر یک روز شکلات هایت را موزجه ها بخورند، یا کرم ها، آن وقت چه کار می کنی؟"، گفت: "مواظب شان هستم"، می گفت می خواهم نگه شان دارم تا موقعی که دوست هستیم، و من شکلات را می گذاشتم توی دهانم و می گفتم: "نه، نه، تا ندارد، دوستی که تا ندارد." ...

یک سال، دو سال، چهار سال، هفت سال، ده سال، بیست سال شده است. او بزرگ شده است، من بزرگ شده ام، من همه شکلات هایم را خورده ام، او همه شکلات هایش را نگه داشته، او آمده امشب تا خدا حافظی کند، می خواهد برود، برود آن دور دور ها، می گوید "می روم، اما زود بر می گردم"، من می دانم، می رود و بر نمی گردد، یادش رفت شکلات را به من بدهد، من یادم نرفت، یک شکلات گذاشتم کف دستش، گفتم: "این برای خوردن"، یک شکلات هم گذاشتم آن دستش: "این هم آخرین شکلات برای صندوق کوچکت"، یادش رفته بود که صندوقی دارد برای شکلات هایش. هر دو را خورد، خندیدم، می دانستم دوستی من "تا" ندارد، دوستی او "تا" دارد، مثل همیشه، خوب شد همه شکلات هایم را خوردم، اما او هیچ کدام شان را نخورد. حالا با یک صندوق پر از شکلات چه خواهد کرد؟! 

نويسنده: صنم تاريخ: دو شنبه 3 بهمن 1390برچسب:, موضوع: <-PostCategory-> لينک به اين مطلب

درباره وبلاگ


نويسندگان

لينکهاي روزانه

جستجوي مطالب

طراح قالب

© All Rights Reserved to heartstop.LoxBlog.Com | Template By: NazTarin.Com